Ośrodki

Oglądamy   odsłonięcie   wapienia    skalistego     powstałe    w    wyniku eksploatacji.    Pozyskany    w    kamieniołomie    materiał     służył     do budowy    domów    mieszkalnych    w    Złotym   Potoku   i   okolicznych wsiach   oraz   do   utwardzania   dróg.   Wykorzystano   go  również  do podwyższenia     muru     wokół     parku     dworskiego     przy     pałacu  Raczyńskich.  Eksploatację  zakończono  w  1968  roku. Wapienie   skaliste   są    jednym    z    trzech    typów    wapieni,    które powstawały   na   dnie   morza   jurajskiego   w  okresie  od  160  do 140 milionów   lat    temu.    Ich     geneza     wiąże     się     prawdopodobnie z   rozwojem  kolonii  gąbek  i  sinic,  które  to  organizmy  wbudowywały w   swoje   ciała   węglan   wapnia   pobierany  z  wody morskiej.   W ten sposób    powstawały     specyficzne     budowle     węglanowe     zwane biohermami.    Dzisiejsze    ostańce,     stanowiące     charakterystyczny element   krajobrazu  doliny  Wiercicy  i  całej  Jury,  są  pozostałościami bioherm.   Wapienie  skaliste,  w  przeciwieństwie  do wapieni płytowych i    ławicowych,   charakteryzują   się   brakiem   uwarstwienia.   Ponadto wyróżniają    się    małą   zawartością    skamieniałości    wśród   których występują głównie gąbki, natomiast brak jest amonitów i ramienionogów.

Rezerwat typu krajobrazowego „Parkowe” obejmuje fragment doliny  rzeki  Wiercicy wraz  z   jej   obszarem źródliskowym oraz okoliczne wzgórza wapienne z licznymi ostańcami i jaskiniami.• Rok założenia – 1957 r.• Powierzchnia – 234,13 ha• Roślinność: - kwasolubna buczyna niżowa, - żyzna buczyna sudecka, - ciepłolubna buczyna storczykowa, - grąd subkontynentalny, - kontynentalny bór mieszany.• Rzadkie gatunki zwierząt: podkowiec mały, nocek Bechsteina, wydra, siniak, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, muchołówka białoszyja, minóg strumieniowy, mieniak strużnik.• Rzadkie gatunki roślin: śnieżyczka przebiśnieg, buławnik mieczolistny, buławnik czerwony, gnieźnik leśny, widłak  wroniec, pluskwica europejska, starzec  Fuchsa, czosnek  niedźwiedzi, warzucha polska, kruszczyk szerokolistny.• Rzadkie  gatunki  grzybów:  smardz stożkowy,  smardz jadalny,  flagowiec  olbrzymi,  soplówka  gałęzista, mądziak malinowy, sromotnik bezwstydny.

Najczęściej spotykany typ lasu

Rezerwat typu krajobrazowego „Parkowe” obejmuje fragment doliny  rzeki  Wiercicy wraz  z   jej   obszarem źródliskowym oraz okoliczne wzgórza wapienne z licznymi ostańcami i jaskiniami.• Rok założenia – 1957 r.• Powierzchnia – 234,13 ha• Roślinność: - kwasolubna buczyna niżowa, - żyzna buczyna sudecka, - ciepłolubna buczyna storczykowa, - grąd subkontynentalny, - kontynentalny bór mieszany.• Rzadkie gatunki zwierząt: podkowiec mały, nocek Bechsteina, wydra, siniak, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, muchołówka białoszyja, minóg strumieniowy, mieniak strużnik.• Rzadkie gatunki roślin: śnieżyczka przebiśnieg, buławnik mieczolistny, buławnik czerwony, gnieźnik leśny, widłak  wroniec, pluskwica europejska, starzec  Fuchsa, czosnek  niedźwiedzi, warzucha polska, kruszczyk szerokolistny.• Rzadkie  gatunki  grzybów:  smardz stożkowy,  smardz jadalny,  flagowiec  olbrzymi,  soplówka  gałęzista, mądziak malinowy, sromotnik bezwstydny.

WITAMY NA ŚCIEŻCE  PRZYRODNICZEJ PO REZERWACIE „PARKOWE” Ścieżka adresowana jest do  wszystkich zainteresowanych walorami przyrodniczymi i kulturowymi doliny Wiercicy. Szczególnie polecamy ją  nauczycielom i uczniom szkół ponadpodstawowych. Długość ścieżki wynosi 3,5 km a jej przejście zajmuje około 3 godziny.

Grzbiety Sokolich Gór z licznymi wychodniami skalnymi oraz silnie nagrzewane południowe stoki wzgórz, gdzie warstwa gleby typu rędzina jest stosunkowo płytka porasta buczyna storczykowa. Jest to stosunkowo najbardziej prześwietlony typ buczyny, dlatego znajdują w niej dogodne warunki bytowania niektóre bardziej światłolubne gatunki roślin, na przykład: miodownik melisowaty; ciemiężyk białokwiatowy, dzwonek pokrzywolistny, pierwiosnek lekarski, konwalia majowa oraz dekoracyjne storczyki: buławik mieczolistny i buławik czerwony. W buczynie storczykowej, w odróżnieniu od innych typów buczyn, występuje luźna warstwa podszytu składająca się głównie z trzemieliny, derenia i bzu czarnego.