Naturalne   ukształtowanie  terenu  Wyżyny  Krakowsko-Wieluńskiej sprzyjało wznoszeniu budowli o  charakterze  obronnym,  takich  jak grodziska, zamki i strażnice. Jak  dowiodły  badania archeologiczne widoczne   w  tym  miejscu  wały  ziemne,  zwane  przez  miejscową ludność  okopami szwedzkimi, są pozostałością przedhistorycznego grodziska   obronnego   zamieszkiwanego   w    VIII    i    IX    wieku, a powtórnie w XI i  XII   wieku   n.e.   W   skalistej   części    wzgórza urywającej się  przepaścią w kierunku doliny Wiercicy znajdował się tzw. gródek o  powierzchni 1140 m². Tu miał swoją siedzibę władca. Poniżej    znajdowały   się   dwa   przedgrodzia,   każde   ogrodzone oddzielnym   wałem   ziemnym   wzmocnionym    kłodami    drewna. Przedgrodzia   oddzielone   są   od  gródka  fosą  oraz  dodatkowym wałem zbudowanym z kamieni i drewna. W gródku i przedgrodziach pobudowane były domy mieszkalne i gospodarcze.