Oglądamy   odsłonięcie   wapienia    skalistego     powstałe    w    wyniku eksploatacji.    Pozyskany    w    kamieniołomie    materiał     służył     do budowy    domów    mieszkalnych    w    Złotym   Potoku   i   okolicznych wsiach   oraz   do   utwardzania   dróg.   Wykorzystano   go  również  do podwyższenia     muru     wokół     parku     dworskiego     przy     pałacu  Raczyńskich.  Eksploatację  zakończono  w  1968  roku. Wapienie   skaliste   są    jednym    z    trzech    typów    wapieni,    które powstawały   na   dnie   morza   jurajskiego   w  okresie  od  160  do 140 milionów   lat    temu.    Ich     geneza     wiąże     się     prawdopodobnie z   rozwojem  kolonii  gąbek  i  sinic,  które  to  organizmy  wbudowywały w   swoje   ciała   węglan   wapnia   pobierany  z  wody morskiej.   W ten sposób    powstawały     specyficzne     budowle     węglanowe     zwane biohermami.    Dzisiejsze    ostańce,     stanowiące     charakterystyczny element   krajobrazu  doliny  Wiercicy  i  całej  Jury,  są  pozostałościami bioherm.   Wapienie  skaliste,  w  przeciwieństwie  do wapieni płytowych i    ławicowych,   charakteryzują   się   brakiem   uwarstwienia.   Ponadto wyróżniają    się    małą   zawartością    skamieniałości    wśród   których występują głównie gąbki, natomiast brak jest amonitów i ramienionogów.