Nietoperze są jedynymi ssakami zdolnymi do aktywnego lotu, poruszają się przy pomocy echolokacji. Polega to na wysyłaniu przez nie ultradźwięków, które odbite od przeszkód wracają w postaci echa do ucha, informując go o otoczeniu. Także pozornie chaotyczny lot tego stworzenia, jest całkiem bezpieczny dla niego samego jak i środowiska wokół niego, więc nie musimy się obawiać, że np. umyślnie wplącze się on we włosy. Wieczorem w czasie, kiedy wylatują ze swoich kryjówek na żer, istnieje możliwość, aby je zaobserwować.  Odżywiają się drobnymi owadami czy też chrząszczami. W zimę z powodu braku pożywienia (owady są nieaktywne), hibernują w zimowiskach celem oszczędzania energii i przeżycia do wiosny. Nietoperze obniżają temperaturę ciała, spowalniają funkcje życiowe: oddech i liczbę uderzeń serca. Dzięki tym zabiegom są w stanie przeżyć zimę. Każde wybudzenie gacka, nocka czy też podkowca w trakcie „snu” powoduje zużycie dużej ilości energii, co w skrajnych wypadkach może doprowadzić do śmierci osobnika. Najchętniej, na ten długi okres znajdują schronienie w sztolniach, piwnicach, schronach i jaskiniach. A że tych ostatnich na terenie rezerwatu Sokole Góry nie brakuje, to można je tu spotkać.

Jednym ze sposobów monitoringu jest prowadzenie Dekady Spisu Nietoperzy. Jest to ogólnopolski spis wszystkich znanych zimowych schronień w celu policzenia osobników. Pierwszy spis miał miejsce w 1988 roku a cała akcja jest koordynowana przez Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.

Najliczniejszym gatunkiem hibernującym w rezerwacie jest Nocek duży, Nocek Natterera, Podkowiec mały, pozostałe: Nocek Brandta, Nocek rudy, Nocek łydkowłosy, Mroczek późny, Mopek zachodni, Nocek orzęsiony, gacek brunatny, mroczek posrebrzany.