Jednym z bardziej znanych obiektów na obszarze PARKU KRAJOBRAZOWEGO BESKIDU MAŁEGO jest Jaskinia Komonieckiego. Pierwsza wzmianka o jaskini pochodzi z 1704 roku.

Opisał ją w swej kronice „Dziejopis Żywiecki” Andrzej Komoniecki: „W Ślemieńskim zaś Państwie w Pośrednim Groniu w Hali Siwcowej nad wsią Lasem jest skała wielka, co przed nią wierzchem woda idzie, a pod nią dziura jest, w którą może sto statku wegnać i w niej tam sposobnie stanąć; będąc w skale obszerno, jak jaskinia jaka z natury uczyniona”. Jaskinia, zwana też Grotą Komonieckiego, znajduje się na południowych stokach Smrekowicy, na wysokości ok. 750 m n.p.m., w obszarze źródliskowym potoku Dusica. Jaskinia o wyjątkowej urodzie szczególnie zimą, gdy spływająca z górnej płyty woda zamarza tworząc lodowe „warkocze”, jest sporej wielkości komorą której otwór wejściowy sięga 2 m wysokości i 15 m szerokości, natomiast powierzchnia komory zajmuje ok. 115 m2. Jest ona jednak płytka, nie posiada żadnych korytarzy czy spadów, więc zwiedzanie jej jest bezpieczne. Warto jednak zaznaczyć, że jest to największa grota erozyjna w polskich Karpatach i jest chroniona jako pomnik przyrody od 1993 roku.
(Fot. P.Dziki).